De laatste voorbereidingen

Je realiseert je pas echt hoe dichtbij alles is op het moment dat mensen je gaan vragen of je al aan het aftellen bent of als ze nog even in de agenda checken of ze nog een keer langs kunnen komen voor vertrek en al helemáál wanneer ze vragen of je er over x aantal dagen nog in Nederland bent. 

De stress is de laatste 2 à 3 weken stevig aanwezig geweest omdat ik nu pas echt door heb hoe dichtbij alles is. Een permanente plek om te wonen heb ik nog niet, dus de eerste week verblijf ik op een locatie die ik gevonden heb via Airbnb en daarna zien we wel verder. Ook heb ik de Uber app gedownload om vanaf het vliegveld naar mijn locatie te gaan en probeer ik een creditcard aan te vragen (wat trouwens niet zo makkelijk gaat als je nog werkeloos bent…).

Er moet ook iets met mijn auto in Nederland worden geregeld, want ja, die kan niet mee naar Amerika. Op een maandag sta ik samen met mams bij de Primera. Het is vrij rustig dus we worden al snel geholpen. “Ik wil graag deze auto op mijn naam laten zetten” zegt mams en geeft het kentekenbewijs aan de meneer die ons helpt. Nadat alles is geregeld, knipt hij het kentekenbewijs door. MIJN kentekenbewijs. Hoewel het niets meer waard is, schrok ik er toch even van. Het is mijn eerste auto! 
Verbazingwekkend eigenlijk hoe lastig ik dit vond. Af en toe voelt het gewoon alsof ik voor altijd weg ga uit Nederland. Dat is niet het geval, het is gelukkig maar voor anderhalf jaar en als de auto die anderhalf jaar overleeft, is hij weer van mij!
 

Ook koffers inpakken hoort bij de laatste dingen regelen: “Werkkleding? Check. Casual kleding? Check. Sportspullen? Nee, die heb ik nog nodig de laatste weken. Die kan ik nog niet inpakken. Stekkers en kabels? Check.” 
Zo loop ik al een aantal weken door het huis. Het is heel vreemd om je koffer in te pakken voor anderhalf jaar. Je neemt toch wat andere dingen mee dan alleen wat toiletspullen en zwemkleding die ik normaal gesproken meeneem op een vakantie. Om te zorgen dat ik niets zou vergeten heb ik voor elke koffer een paklijst gemaakt. Het zag er best geinig uit…
 

Last but not least is het activeren van een simkaart en hier een abonnement opzetten; ik wil natuurlijk wel kunnen bellen in Amerika. 
Tijdens mijn zoektocht online viel me op dat Amerikaanse abonnementen een tikkeltje duurder zijn vergeleken met Nederlandse abonnementen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een voordelig abonnement voor een J1-simkaart; een speciale service voor mensen die voor een langere tijd in het buitenland gaan werken. 

Nu ik alles heb geregeld en niets ben vergeten (hoop ik), kon ik mijn voorbereidingen afsluiten met een Pre-departure Orientation Event van Stage Global. Deze vond afgelopen donderdag plaats.
Hier kreeg ik de laatste praktische tips mee over bijvoorbeeld ‘culture shock‘ en hoe ik daar mee om moet gaan. 
Ook was het erg leuk om lotgenoten tegen te komen. Hoewel ik de enige was die naar Florida gaat, zitten we wel allemaal in hetzelfde schuitje. Het is toch even fijn om te kletsen over welk telefoonabonnement zij hebben afgesloten en hoeveel koffers iedereen meeneemt. Als ik mijn voorbereidingen zo vergelijk met die van anderen, loop ik goed op schema. Na gezellig een biertje te hebben gedronken, verlaat ik het evenement en ga ik voldaan weer naar huis.

Met een goed gevoel sluit ik de voorbereidingen af en ga ik mijn (voorlopige) laatste week in Nederland tegemoet. Het zal een pittige, maar vooral gezellige laatste week worden! 

Liefs,
Ilona