Ik kom naar huis

De situatie ziet er niet goed uit. Het zal me niets verbazen als Florida binnenkort in lockdown gaat. Daarom heb ik besloten om zo snel mogelijk terug naar Nederland te gaan. Ik ben nu veel liever thuis bij paps, mams en Arank.

Maandag 16 maart – er zijn vier mensen ontslagen. Ik wist van niets. Ik kwam er pas achter toen ze één voor één afscheid kwamen nemen. Mijn hoofd sloeg op hol want ik had dit totaal niet zien aankomen. Die avond kon ik gelukkig nog naar een Zumba les toe. Het was de perfecte manier om even mijn hoofd leeg te maken. Ik had dat echt nodig.

Dinsdag 17 maart – het was een ‘normale’ werkdag. Normaal als in: niemand is ontslagen en we hadden allemaal genoeg werk om ons voor te bereiden op de komende zware periode. 

Woensdag 18 maart – nog een ontslag. Ik werd helemaal gek in mijn hoofd. Aan het einde van de werkdag ben ik buiten op een bankje gaan zitten. Voordat ik naar huis zou fietsen moest ik namelijk even bijkomen. Een collega zag me zitten en kwam met me praten. Alles kwam eruit. De tranen bleven maar stromen. Samen hebben we gekeken naar mijn opties en al hun voor- en nadelen. Het was een fijn gesprek. Terwijl ik naar huis fiets bel ik met Aranka. Ook zij gaf duidelijk aan wat mijn opties zijn en wat haar voorkeur zou hebben…

Donderdag 19 maart - na een nachtje slapen probeer ik mezelf te overtuigen dat ik de komende vier en een halve maand in Florida moet afmaken. Toch zit het me niet helemaal lekker en dat was blijkbaar aan me te zien; verschillende collega’s vroegen of het wel goed met ging en zeiden dat ik een beetje witjes zag. Halverwege de ochtend heb ik nog een gesprek, nu met een andere collega. De conclusie werd snel gemaakt: Ik ga naar huis. In mijn lunchpauze probeer ik mijn ticket voor augustus om te boeken naar deze maand. Na ruim een uur bellen heb ik een ticket voor dinsdag 24 maart kunnen regelen. Ik durf nog niet te zeggen dat ik 24 maart ga vliegen, aangezien ik bang ben dat de vlucht alsnog wordt gecanceld. Maar mijn ticket heb ik. 
Nu moest ik het nog aan mijn baas vertellen. Hij begreep het gelukkig volkomen! Ik heb nog een hoop werk te doen, dus ik mag vanuit Nederland verder met mijn traineeship. Ik ben zo opgelucht!

Vrijdag 20 maart – wat een chaos (in mijn hoofd)! Iedereen moet zich voorbereiden om thuis te gaan werken. Ik moest dat sowieso al doen, maar het voelt toch vreemd. Alsof iedereen afscheid van elkaar neemt, gewoon ‘voor het geval dat’. Al die onzekerheid vind ik maar niets! 
Oja, er zijn ook nog eens problemen met het valideren van mijn credit card voor mijn nieuwe vliegticket. Na weer een uur bellen is het nog steeds niet opgelost. Wel vertelde de vrouw aan de telefoon dat ik mijn ticket sowieso heb, dat het onwaarschijnlijk is dat de vlucht wordt gecanceld en dat er genoeg andere vluchten zijn mocht er toch iets gebeuren. Ze zullen zorgen dat ik thuis kom.

Zaterdag 21 maart – het pakken kan beginnen. Dit is lastiger dan ik had gedacht. Ik heb twee koffers waar bijna alles in past maar ze zijn te zwaar. Er moet twee kilo per koffer af. Ik heb ze allebei al 3 keer ingepakt en vervolgens weer uitgepakt om te kijken wat ik kan weggooien. Ik ben dus nog niet helemaal relaxt, maar voor nu is mijn grootste zorg het inpakken en daar teken ik voor. Werkzaken, woonzaken en vluchtzaken zijn geregeld voor zover dat kan. 

Zondag 22 maart – nieuwe batterij kopen voor mijn kofferweger, een paar gevulde vuilniszakken weggooien en schoonmaken. Dat is mijn planning voor vandaag. En natuurlijk wachten tot het dinsdag is… In de tussentijd probeer ik nog zoveel mogelijk van het mooie weer hier te genieten. 

Liefs,
Ilona