Mijn eerste twee weken in Florida

Goed. Mijn heenreis liep dus niet helemaal zoals gepland. Maar ook mijn huizenjacht ging niet zoals ik had gehoopt…

Eerst had ik een appartement, toen niet meer
In Nederland had ik al contact met iemand waarbij ik graag een kamer zou willen huren. Ik had al wat met haar gemaild en we zouden zo snel mogelijk afspreken zodra ik in het land zou zijn. Toen ik aankwam bleek de kamer echter al aan iemand anders vergeven te zijn. Ik kon wel huilen (heb ik misschien ook wel een beetje gedaan). De Airbnb waar ik op dat moment zat had ik maar voor een paar dagen geboekt en daarna was alles al vol! Ik was bang dat ik dakloos zou gaan worden. 

Het meisje dat de kamer wél had gekregen, was ook nieuw in het land. Om er toch het beste van te maken, besloten we samen alles te regelen; we kochten een fiets, hebben een social security nummer aangevraagd en hebben de buurt verkend.

Na een aantal dagen krijg ik een berichtje van haar: “Je mag de kamer hebben. Ik moet van mijn bedrijf verhuizen naar een plek dichter bij mijn werk”. Hoe ga ik hier op reageren? Ik kan wel een gat in de lucht springen van geluk, maar ik weet ook dat zij niet weg wil en ze klonk vrij verdrietig. Maar goed. Vrijdag 1 februari ben ik verhuisd en sindsdien heb ik lekker mijn eigen kamertje en badkamertje. Yay! 

Kennismaking met Miami
In het weekend zijn we met z’n drieën (mijn huisgenoot, het meisje die eerst mijn kamer had en ik) Miami ingedoken. We begonnen op het strand waar ik voor het eerst gemediteerd heb. Ik weet niet of dat echt mijn ding is, maar het was zeker leuk om eens te proberen. 

Vervolgens zijn we naar Wynwood gegaan. Overal waar je kijkt zie je graffiti en elk gebouw heeft zijn eigen kunstwerk. Naast de leuke tentjes die daar te vinden zijn, is het hoogtepunt toch echt de Wynwood Walls! Het is een soort minipark met allemaal beschilderde muren. De foto’s hieronder geven een kleine indruk. We sloten de avond af op het dakterras van het W hotel in Miami. 

Mijn eerste werkweek
Na drie maanden ‘vakantie’ te hebben gehad, ben ik eindelijk weer begonnen met werken. Ik had er zo ongelofelijk veel zin in om weer aan de slag te gaan! Het is tot nu toe ook totaal niet tegengevallen. Het is alleen allemaal nog zo nieuw en niet Nederlands… Een professional ben ik dus nog lang niet, maar ik ben hier om te leren! 

Mijn werk ligt op vijf minuten fietsafstand van mijn kamer en de omgeving daar is prachtig! Hallandale is blijkbaar gek op paarden. Overal waar ik kijk zie ik een standbeeld van een paard. De meest indrukwekkende blijft toch de Pegasus en de Draak. Er is mij ter ore gekomen dat het standbeeld 30 miljoen heeft gekost...

Ik geniet volop! Laat volgende week maar komen!

Liefs,
Ilona