Mijn eerste Amerikaanse badmintontoernooi

03:00 – Mijn wekker gaat. Ik moet om 04:00 weg, dus ik heb precies genoeg tijd om mijn laatste spullen te pakken, een ontbijtje te maken en een Uber te bestellen om naar het afgesproken verzamelpunt te gaan. Op één of andere manier ben ik niet zo moe als ik had gedacht. De avond van tevoren ben ik om 22:30 gaan slapen en om 00:00 werd ik nog even wakker (zenuwen denk ik), maar daarna heb ik lekker doorgeslapen tot mijn wekker ging.

05:00 – Twee uur later zit ik samen met twee anderen in de auto en kan de rit naar Orlando beginnen. Het is 3 uur rijden, maar dat heb ik er zeker voor over! Het gaat gewoon een roadtrip worden.

08:40 – Met wat vertraging komen we aan bij de sporthal. We zetten onze spullen ergens aan de kant en ik loop naar de wedstrijdtafel om me aan te melden en mijn inschrijfgeld te betalen. De singles zijn als eerste aan de beurt.
Mijn eerste wedstrijd verloor ik in drie sets. Hoewel ik daar flink van baal, was de tegenstander gewoon goed en ik gun het haar van harte (ze is namelijk eerste geworden). Mijn tweede wedstrijd ging al beter en mijn derde wedstrijd verliep goed. Mijn hoofd was rustig en ik stond lekker ontspannen te spelen! Het was voldoende om een tweede plaats in de wacht te slepen.

13:00 – Terwijl ik me aan het voorbereiden ben op de dubbels, ruik ik plots iets heel lekkers. Pizza! Nog beter: Gratis pizza! Er staan tientallen Domino’s pizzadozen klaar en ik pak snel een puntje. Na drie singles te hebben gespeeld heb ik best trek en die goudkleurige kaas ziet er onweerstaanbaar uit. Ik neem een hap. Het is niet te warm en ook niet te koud. Het is perfect! Ik pak nog een puntje en dan zit ik vol. Ik moet niet te veel eten, want de dubbels staan op het punt van beginnen.  

Heb ik al gezegd dat de toernooileiding voor de shuttles zorgt? Je hoeft zelf aan niets te denken. Geen lunch en geen shuttles. Heerlijk! Ik hou wel van dit soort Amerikaanse toernooien.

13:30 – Begin van de ochtend had ik al kennis gemaakt met mijn dubbelpartner en we zijn dan ook helemaal klaar voor de eerste wedstrijd. We konden in die wedstrijd goed aan elkaar wennen wat resulteerde in een winstpartij. Het ging zó goed dat we elke wedstrijd wonnen tot we in de finale kwamen. Hier moesten we tegen dezelfde meid spelen als waar ik mijn single van verloor. Wederom geen eerste, maar ook hier is weer een tweede plek verdiend. Niet verkeerd!

17:45 – Ik begin ineens moe te worden. Mijn mixpartner zit ook alleen maar te klagen dat hij moe is, dus dat werkt ook niet helemaal motiverend. Hoewel het spel niet van harte ging, wonnen we wel van alles. We wonnen precies genoeg om in de finale te komen! Wanneer de tegenstanders naar ons toe komen lopen, staan ze even stil en zeggen ze: “Ik heb haar zien spelen, dit gaat lastig worden.” Dit is echt een waanzinnig compliment! Het gaf me weer nieuwe energie om in de laatste wedstrijd toch nog alles te kunnen geven. Ik heb mijn best gedaan. Het werd een driesetter die we helaas niet wonnen. Het werd mijn derde tweede plaats.

20:00 – Het toernooi is afgelopen. Ik ben kapot. Ik merk dat ik steeds minder Engels kan verstaan en ik zit er even helemaal doorheen. Ik pak mijn spullen en ga douchen. Nadat we de auto zijn ingestapt rijden we naar Disney Springs om wat te eten.

00:00 – Het was een supertof toernooi maar nu ben ik het wel een beetje zat. We sluiten deze sportieve dag af en beginnen aan onze terugreis. Hier heb ik ruim twee uur van gemist (lees: de binnenkant van mijn ogen bekeken) en om 03:30 kan ik lekker mijn bed induiken.

Het was een lange dag, maar het was het zeker waard! Ik heb nog nooit 3 prijzen op een toernooi gewonnen, dus dat is een mooie overwinning!
Eén ding weet ik zeker: Dit ga ik niet nog een keer doen. In ieder geval niet binnenkort en zeker niet in één dag.

Liefs,
Ilona