Dag dag Nederland
29 januari 2019 - Hallandale, Verenigde Staten
De afgelopen drie maanden ben ik thuis geweest. Iets anders geformuleerd: ik hoefde niet elke dag naar werk toe. Natuurlijk verliet ik af en toe het huis voor een boodschapje of iets dergelijks, maar ik kwam niet meer zo vaak buiten als voorheen. Nu het ‘winter’ is stond de verwarming veel aan en begon ik alvast een beetje te wennen aan het warme weer in Florida. Kou was ik niet meer gewend. Tot afgelopen week; sneeuw, hagel, ijs en al die andere zooi waar we jaarlijks mee te maken hebben. Begrijp me niet verkeerd, ik vind sneeuw prachtig! Het is alleen zo koud… Gelukkig zijn er genoeg andere dingen die me bezig hebben gehouden de afgelopen dagen!
Mijn laatste dagen in Nederland
De laatste weken zijn ongelofelijk snel gegaan en bevat een aantal speciale momenten!
Zo besloten mijn zusje en ik om op een zaterdag een zussendagje te houden; ’s ochtend naar de film, lunchen, een drankje doen en nog wat winkelen. Heel de dag loopt vlekkeloos, tot we aan het winkelen zijn. Aranka wil ineens heel erg graag naar huis. Een beetje geïrriteerd stem ik toe en gaan we richting de metro om naar huis te gaan.
Eenmaal thuis zie ik allemaal vlaggetjes in de tuin hangen. “Aranka wat is dit?” Ze zegt van niets te weten (en ik geloof haar, stom he). We stappen de hal binnen en ik zie dat er veel meer jassen dan normaal aan de kapstok hangen. Nog één keer kijk ik vragend naar Aranka. “IK WEET VAN NIETS!” roept ze. Er kom ineens een glimlach op mijn gezicht. Ik doe de deur open en… Surprise!
Het was een superleuke avond en ik wil nogmaals iedereen bedanken die is langs geweest, wat leuks heeft ingesproken per video of op een andere manier aanwezig is geweest op het feestje. Het was er eentje die ik me nog lang ga herinneren!
Ook bij de badminton was het een feestje; we zijn kampioen geworden! Dit betekent dat we zullen promoveren naar de vierde divisie. De vierde divisie heb ik altijd willen spelen en voelt als een soort doel die we nu hebben bereikt. Helaas ben ik er volgend jaar niet bij omdat ik het zo’n goed idee vond om voor anderhalf jaar naar Amerika te gaan…
Maar het seizoen daarna ben ik gewoon weer van de partij!
Vertrek naar Florida!
(14-01-2018, 08:00 CET) – Vliegveld
Het is redelijk druk op vliegveld, maar er is voldoende plek om even te zitten. Ik heb inmiddels mijn bagage gedropt, mijn handbagage is gecontroleerd en mijn paspoort was ook prima. Het is nu een kwestie van wachten tot ik kan gaan boarden. Kan ik mooi nog even een stukje schrijven.
Een hele lange tijd heb ik niet het gevoel gehad dat ik weg zou gaan. Zelfs toen de koffers in de auto lagen en ik wist dat ik voorlopig niet thuis zou komen, voelde het niet als vertrekken. Tot dat we aankwamen op vliegveld en ik mijn koffers moest inchecken. Paps, mams en Aranka zijn met me meegegaan en kijken toe hoe ik mijn koffer afgeef. Nadat de koffers via een machine richting alle andere koffers zijn gegaan, kan ik nog even naar ze toe voordat ik door de controle ga. Ik begin een tikkeltje emotioneel te worden terwijl ik naar ze toe loop. Ik zal niet alle details geven, maar laat ik het zo zeggen; er is aardig wat waterwerk aan te pas gekomen toen ik afscheid nam.
(14-01-2018, 14:30 PM EST) – Aangekomen in Florida
Dacht ik alles goed te hebben uitgestippeld, gaat het alsnog mis. Omdat mijn credit card niet op tijd is beoordeeld/geleverd (bedankt ANWB), kon ik geen Uber bestellen vanaf het vliegveld. Een vriendelijk man wist me wel de weg de wijzen naar het station waar ik de trein moest pakken. Goed. Bij Hollywood moest ik uitstappen om over te stappen op de bus naar Hallandale. De afstand van het treinstation naar het busstation leek niet zo ver op de kaart, maar met 3 koffers en een tas van totaal ongeveer 60 kilo, ben je wel even bezig. Toen ik de weg ook nog eens kwijt was, zakte de moed al helemaal in schoenen. Uiteindelijk zijn er genoeg mensen geweest die wel wilde helpen en heb ik toch de juiste bushalte gevonden.
Toen de bus arriveerde en ik in wilde stappen, vroeg ik of ik een kaartje kon kopen. De buschauffeur antwoordde: “Zoek maar gewoon een plek waar niemand zit, dan kan je de koffers daar kwijt.” Ik denk dat hij het allemaal te lang vond duren…
Het adres van de Airbnb kon ik natuurlijk ook niet in een keer vinden, dus uiteindelijk om 20:00 (02:00 Nederlandse tijd) heb ik het juiste appartement gevonden.
Totaal ben ik dus 5 en een half uur onderweg geweest, terwijl het eigenlijk maar een halfuurtje had moeten duren met de taxi. Echt tof dit. Voordeel is wel dat ik gelijk wat ‘locals’ heb gezien en de rit was 10x goedkoper dan met een taxi.
Nu maar bijkomen daarvan en alles gaan verkennen!!! Succes met je zoektocht naar een woonplek!!! Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal!! Veel succes meis😘
Ik hoop dat je, ondanks de mogelijke jetlag, een beetje kunt aarden, en niet wordt overvallen door een cultuurshock.
Ps. Over je afscheid; Nederlanders zijn nou eenmaal goed in water-afvoer-relevante zaken ;)