Ik ben bestolen

Gisteren kreeg ik melding van Facebook: “Op deze dag, 6 jaar geleden: GESLAAAAAAGD! jemig wat ben ik blij!!!” Van dat moment herinner ik me bijna alles nog; ik zat op zolder op mijn kamer. Mams was de was aan het doen, ook op zolder. Ik scrol door mijn Facebooktijdlijn om te zien wie het verlossende telefoontje al hadden gehad. Het ging in alfabetische volgorde, dus ik wist precies wanneer ik aan de beurt was. Ik wist zeker dat ik een herkansing moest doen, maar toen mijn mentor me belde en vertelde dat ik was geslaagd, wist ik oprecht niet hoe ik moest reageren. Hij zei tegen me: “Je klinkt helemaal niet zo blij.” Man, ik had gewoon serieus niet verwacht dat ik in één keer mijn Havodiploma zou halen. Zodra het gesprek klaar is, komt mama mijn kamer binnen met een vragend gezicht. Ik begin spontaan te huilen van blijdschap en we vieren samen feest.

Volgens mij kent iedereen dit gevoel wel: Het lijkt alsof iets eeuwen geleden is, terwijl in werkelijkheid dit slechts een paar jaar geleden, misschien zelf wel minder is. In dit geval voelt de 6 jaar die tussen de examenuitslag en het heden zit, als tientallen jaren. ‘A lifetime ago’ zoals ik hier zou zeggen. Inmiddels heb ik mijn bachelor, iets meer dan een jaar werkervaring en ik zit al 4,5 maand in Amerika voor een traineeship. AMERIKA. Had dit tegen me gezegd toen ik 16 was en ik zou er niets van geloven. Sterker nog, als je me dit een jaar geleden had verteld had ik je ook scheef aangekeken.

Maar dit brengt me op mijn volgende punt; ik zit hier dus al 4,5 maand. 4,5 Maand staat gelijk aan ¼ van mijn traineeship. Ik verheug me op het volgende kwart van dit avontuur; nog even en dan krijg ik bezoek! Zowel in de maanden juni, juli als augustus heb ik weer familie om heen. Om eerlijk te zijn moet ik toegeven dat ik best een beetje zenuwachtig ben, want hoe zorg ik ervoor dat iedereen het naar zijn zin gaat hebben? Ik heb geen vrije dagen over, dus ik kan ze niet ergens mee naartoe nemen. Gelukkig ligt Miami op een steenworp afstand, dus ze zullen zich vast wel vermaken. En in de weekenden kan ik ook lekker met ze meegenieten!

Wat heb ik afgelopen weken gedaan?
Ik ben lekker de buurt gaan verkennen. Filmavonden, schilderlessen, etentjes, mani-pedi’s, avonden op het strand, McFlurry’s Stroopwafel eten… Ik heb het wel naar mijn zin hier! Hieronder een aantal foto’s van de afgelopen dagen.

Het enige jammere deze week is: IEMAND HEEFT MIJN FIETSZADEL GESTOLEN. Wie steelt er nou een zadel? Even serieus, wat heb je daar aan? Steel dan een hele fiets. Ik moest die avond lopend van het strand naar huis, want fietsen zonder zadel is niet handig (geloof me, ik heb het geprobeerd). Twee uur heeft het geduurd voordat ik thuis was. Ik was kapot de volgende dag.
Beetje jammer, aangezien die fiets mijn enige vervoersmiddel is en ik nu lopend naar werk moet. Gelukkig is het maar 15 minuutjes lopen, maar boodschappen doen dit weekend zal lastiger gaan. Ik denk dat ik maar ga Uberen, want lopen van Walmart naar huis duurt me iets te lang. Vanmiddag heb ik een nieuw zadel besteld en het zal ongeveer een week duren voordat ik het ontvang. Even een weekje tobben, maar het gaat goed komen!

Liefs,
Ilona