Alleen met Pasen

24 april 2019 - Hollywood, Florida, Verenigde Staten

Amerikanen hebben geen tweede paasdag. Best wennen eigenlijk. Pas nu merk ik hoe erg je die tweede dag eigenlijk nodig hebt. Het is bijna onmogelijk om op een zondag een heel feest te organiseren voor allemaal vrienden en familie. Het is simpelweg te vermoeiend! En ik was niet eens degene die het organiseerde. Ik was degene die was uitgenodigd, plezier maakte en lekker at. Kan je nagaan...

Maar laten we bij het begin beginnen. Om heel eerlijk te zijn was ik helemaal vergeten dat het Pasen was. Pas toen ik op een doordeweekse dag aan het lunchen was en mijn collega’s begonnen te vragen wat iedereen dat weekend zou gaan doen, realiseerde ik me pas dat het bijna Pasen was.

Afgelopen donderdag was The Passion. Niet dat ik zo erg gelovig ben, maar het is toch een soort van traditie om dat elk jaar met z’n allen te kijken. Natuurlijk wilde ik het ook dit jaar zien en keek ik het online terug. Daar zat ik dan; alleen in mijn kamer, oortjes in en kijken maar. Best wel gek, The Passion kijken zonder de rest. Ik voelde me een beetje zielig op dat moment. Ja hoor, alsof het niet erger kan; de hashtag van dit jaar is #JeBentNietAlleen. Sinds ik ben verhuisd, moet ik zo ongeveer om alles huilen. Ik weet niet precies waarom.

Natuurlijk weet ik dat er ergere dingen zijn in het leven. Maar op dat moment voelde ik me gewoon heel erg rot. Af en toe vraag ik me echt af waarom ik dit heb gedaan. Af en toe wil ik gewoon naar huis. Het is best naar als je ziet dat familie en vrienden plannen maken om met z’n allen af te spreken en met z’n allen aan een paasontbijt zitten… En ik zat op paasochtend met een eitje, twee wafels, een smoothie en een kopje thee alleen in bed.

Wat heb ik dan wel gedaan met Pasen?

IK HEB GEWELDIGE COLLEGA'S! Een collega nodigde me uit om met haar en haar vrienden en familie Pasen te vieren. Hoewel ik het best vaak benauwd krijg in grote groepen mensen, al helemaal als ik ze niet ken, zei ik gelijk ja! Om iets over twaalf uur ‘s middags werd ik opgehaald door haar 3 kids. Na een gezellig autoritje kwamen we om 12:30 aan. De laatste voorbereidingen werden getroffen en dus ik kon nog even meehelpen door fruit te snijden voor in de cocktails, kip in de oven te doen en de tafel te dekken. Rond 14:00 was iedereen binnen en kon het feest beginnen. Het was super gezellig! Er is iets wat Amerikanen anders maakt; ze zijn spontaan en willen altijd een praatje met je maken. Zeker omdat ik een buitenlander ben was het makkelijker om een praatje met iedereen aan te gaan. Ik heb lekker gegeten, spelletjes gespeeld en van de zon genoten. Voor ik het wist was het 18:00 en was het tijd om naar huis te gaan. Het was dan misschien niet een paasfeest zoals ik gewend ben, met familie, maar dit voelde net zo goed en gezellig! Op naar de volgende feestdagen (maar met Kerst kom ik lekker naar huis toe. Mijn vliegticket is al geboekt, jeeeeeee).

Overige updates

Ik heb zumba opgegeven. Het was gewoon niet mijn ding. Gisteren heb ik voor het eerst bootcamp gedaan. Een (inmiddels ex-)collega organiseert dit. Het kost me bijna niets vergeleken met zumba en ik kan je vertellen; ik heb nu al behoorlijke spierpijn. Those damn squats! Oh ja, er zijn foto’s gemaakt! Ik heb ze nog niet ontvangen, maar zodra ik ze heb, zal ik ze delen!

Liefs,
Ilona

3 Reacties

  1. Wil_beckers:
    24 april 2019
    Een mooi verhaal. Ja het blijft vreemd zonder je familie. Maar toch nog goed 1paasdag doorgekomen. Voor je ouders en je zus zal het wel het zelfde geweest zijn je mis ze toch . Nou groetjes
  2. Ria:
    24 april 2019
    Was voor ons idd ook een raar idee. Gelukkig maakt Skype, Facetime en Whatsapp-bellen héél veel goed!
  3. Kim:
    24 april 2019
    Yes met kerst naar huis! Wel even zorgen dat je je allerliefste kleine nichtjes ziet hoor in die tijd. Die missen je ook :). Fijn dat je toch nog een leuk Pasen heb gehad. Even wennen he alles zo anders. Succes weer verder iloon!!! Xxxx